Teaching English
niedziela, 4 maja 2014
niedziela, 27 kwietnia 2014
sobota, 19 kwietnia 2014
OPIS OSIĄGNIĘĆ UCZNIA
Świadomość
celów, do jakich nauczyciel dąży wspólnie z uczniami, jest jednym z
najważniejszych elementów planowania procesu dydaktycznego oraz rozkładu
materiału na nowy rok szkolny.
Kompetencja
komunikacyjna
Poniżej
prezentowany opis założonych osiągnięć ucznia został opracowany według sugestii
podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz „Europejskiego systemu
spisu kształcenia językowego" powszechnie już stosowanego w Europie.
Znajomość tych dokumentów jest bardzo ważna, aby zapewnić spójność celów oraz
umożliwić uczniom płynne przejście z jednego etapu nauki na drugi (tj. nauki w
szkole podstawowej).
Zgodnie
z nowym podejściem do nauczania języka angielskiego opis osiągnięć dotyczy tak
postępów ucznia w zakresie zdobywanej wiedzy (patrz sekcja 7.1.1.), jak i
rozwijanych umiejętności jej zastosowania (patrz sekcja 7.1.2.). Dodatkowo
podajemy również zakres osiągnięć w ramach umiejętności uczenia się (patrz
sekcja 7.2.).
Wiedza
Na
etapie przedszkolnym należy wspomagać rozwój dzieci w wielu obszarach, dlatego
wprowadzane jest holistyczne ujęcie świata dziecka w nauczaniu języka
angielskiego. Zakres niezbędnej wiedzy obejmuje nazywanie i rozumienie
pojedynczych słów i wyrażeń dotyczących własnej osoby dziecka, jego
najbliższego otoczenia oraz życia codziennego.
Uczeń:
• potrafi ułożyć podstawowe słowa w
grupy semantyczne;
• potrafi odgadnąć zbiór leksykalny
na podstawie podanych przykładów;
•
potrafi
znaleźć wyraz niepasujący do zbioru (odd-one
out);
• potrafi zestawić podstawowe
przymiotniki w pary o przeciwstawnym znaczeniu;
• rozumie znaczenie podstawowych
struktur gramatycznych, np. I am, I've got.
Sama znajomość znaczenia poszczególnych słów i
struktur nie jest równoznaczna z umiejętnością ich użycia, chociaż stanowi
niezbędna bazę i punkt wyjścia do dalszej nauki.
Umiejętności
Zarówno
rodzice, jak i nauczyciele chcieliby, by poprzeczka w zakresie zakładanych
osiągnięć była zawieszona wysoko. Naszym programem chcemy objąć wszystkie
dzieci, bez względu na ich uzdolnienia czy ewentualne trudności, stąd
realistyczne założenia i określenia „bardzo prosty język" i „podstawowe
struktury" a to przede wszystkim dlatego, aby każde dziecko miało szansę
odnieść sukces, zgodnie z zasadą, że sukces przynosi następny sukces (Success breeds success).
Poniżej
podajemy listę osiągnięć uczniów niezbędnych do kształtowania kompetencji
komunikacyjnej w zakresie nauki języka angielskiego w przedszkolu. Umiejętności
te dotyczą całego etapu przedszkolnego, a przedstawiona kolejność odpowiada
gradacji trudności zadań i odzwierciedla najczęściej realizowany układ zadań w
podręczniku. Należy pamiętać, że na etapie przedszkolnym dzieci nabywają głównie
umiejętności rozumienia ze słuchu oraz bardzo podstawowego porozumiewania się,
z wyłączeniem umiejętności czytania i pisania. Naturalne jest, że osiągnięcia
poszczególnych dzieci są zróżnicowane. Na różnice ma wpływ osobowość dziecka,
jego preferencje w uczeniu się oraz czas i liczba zadań ćwiczących poszczególne
kompetencje cząstkowe. śledzenie postępów uczniów i osiąganych przez nich celów
ma zasadnicze znaczenie dla efektywnego nauczania języka angielskiego.
Podane poniżej wskaźniki stosowane są w
„Europejskim portfolio językowym dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat".
Słuchanie
Uczeń:
• potrafi zrozumieć bardzo
podstawowe słowa i wyrażenia dotyczące własnej osoby, najbliższego otoczenia i
świata fantazji, rozumie polecenia w języku angielskim dotyczące zachowania w
sali;
• rozumie ogólny sens scenek, bajek
i innych tekstów prezentowanych przez nauczyciela lub odtwarzanych jako
nagrania.
Rozmowa
Uczeń:
• potrafi reagować werbalnie na
polecenia/ pytania dotyczące klasowych rytuałów, np. Hi! How
are you? I'm fine. Thanks.;
• potrafi odpowiadać na proste
pytania pojedynczymi słowami lub stałymi zwrotami;
• używa stałych zwrotów i pytań
według podanego wzoru do przeprowadzania zadań komunikacyjnych w sali.
Wypowiedź
Uczeń:
•
potrafi
nazwać i krótko opisać postaci, zwierzęta z najbliższego otoczenia i ze świata
fantazji;
• potrafi, używając bardzo prostych
wyrażeń i zdań, opowiedzieć o sobie i swoim najbliższym otoczeniu.
Umiejętność
uczenia się
Nowoczesne
podejście do nauczania języka angielskiego zakłada kształcenie nawyków i
strategii uczenia się już od początkowych etapów nauki języka. Zadaniem
nauczyciela jest angażowanie uczniów w różne zadania, które kształtują
strategie uczenia się, monitorowanie postępów dziecka oraz przede wszystkim
wspomaganie ucznia i udzielanie pozytywnej informacji zwrotnej. Nie do
przecenienia w procesie uczenia się dzieci przedszkolnych jest rola rodziców
(patrz sekcja 7.2.2.).
Praca
ucznia
Małe
dzieci entuzjastycznie przyjmują nowe wyzwania, szczególnie jeżeli są one
przedstawione w formie dla nich przyjemnej, takiej jak wspólne gry, zabawy i
śpiewanie piosenek. Rolą nauczyciela jest przygotowanie uczniów do samodzielnej
pracy w trakcie lekcji oraz wykonywania zadania domowego. Wprowadzeniem dzieci
do przygotowywania się do lekcji może być prośba o przyniesienie na lekcję
„czegoś małego i czerwonego" (np. wyciętego z czasopisma obrazka lub małej
zabawki). Choć oczywiście prośbę tę warto też przekazać rodzicom.
Stopniowo
dzieci nabywają umiejętności potrzebnych przy wspólnej i samodzielnej nauce
języka. Podana poniżej lista obejmuje możliwe osiągnięcia małych uczniów w tej
dziedzinie:
Uczeń:
•
rozumie
cel zadań i potrzebę uczenia się języka angielskiego;
• potrafi skupić uwagę na
wykonywanych zadaniach;
• jest wrażliwy na brzmienie języka
angielskiego;
•
potrafi
domyślać się
znaczenia słów z kontekstu/gestu (intelligent
guessing);
•
jest samodzielny - sam podejmuje próby
rozwiązywania zadań;
•
chętnie
wykonuje zadania, nawet te dodatkowe;
• potrafi poradzić sobie z
niepowodzeniem, np. chętnie poprawia źle wykonane zadanie.
Rola
rodziców
Rodzice
powinni być informowani o zagadnieniach i zwrotach, jakie dzieci mają poznać w
danym przedziale czasowym (tydzień, miesiąc, semestr) lub tematycznym.
Informacja może być udzielona w formie ustnej w trakcie początkowego spotkania
lub w formie pisemnej na tablicy ogłoszeń dotyczącej konkretnej grupy dzieci.
Nauczyciel może wybrać też bardziej bezpośrednią drogę komunikacji z rodzicami
poprzez regularnie przygotowywane pisemne podsumowanie osiągnięć dzieci, wraz z
planami dalszej pracy.
Podstawowym
elementem przygotowania do sprawdzania postępów dzieci, a następnie
przekazywania tych informacji ich rodzicom jest zaangażowanie rodziców w proces
uczenia się dzieci. Wykorzystać w tym celu można zeszyt ćwiczeń, w którym dzieci
mogą odrabiać zadanie domowe, jednocześnie powtarzając materiał i sprawdzając,
ile pamiętają z lekcji. Płyty CD lub CD-ROM towarzyszące podręcznikom są
również dobrym pretekstem do rodzinnego powtarzania materiału,
kiedy dziecko może odegrać scenkę związaną z piosenką, śpiewając razem z płytą.
Źródło: pearson.pl
czwartek, 17 kwietnia 2014
Metody nauczania dzieci w wieku przedszkolnym
Metoda Reagowania Całym Ciałem
(TPR)
Metoda
Reagowania Całym Ciałem (TPR
- Total Physical Response), szczególnie ważna przy nauczaniu
małych dzieci, opiera się na rozumieniu i wykonywaniu instrukcji nauczyciela.
Uczniowie nie muszą utrzymać werbalnego kontaktu z nauczycielem, a sprawdzianem
zrozumienia poleceń nauczyciela jest wykonanie czynności. Jest to skuteczna metoda
nauczania dzieci, dzięki zaangażowaniu ich w zajęcia ruchowe, motywowaniu do
uważnego słuchania oraz respektowaniu ich prawa do okresu ciszy. Kolejnym
oczekiwanym etapem jest gotowość dzieci do wydawania poleceń swoim kolegom i
koleżankom.
Metoda komunikacyjna
W podejściu komunikacyjnym w nauczaniu podkreśla
się priorytetową rolę umiejętności porozumiewania się, a więc umiejętności
używania języka w kontekście społecznym. Celem nauczania i uczenia się języka
angielskiego nie jest tylko poznanie struktur językowych oraz słów, ale wymiana
informacji między ludźmi. Metoda komunikacyjna (communicative
method) wykorzystywana w nauczaniu przedszkolnym opiera się
na stworzeniu luki informacyjnej (information
gap) i zasadzie celowego działania. Aby zaspokoić swoją
ciekawość i zdobyć potrzebną informację, uczniowie przekazują sobie nawzajem
brakujące elementy całości. Komunikacja jest ważniejsza niż poprawność
wypowiedzi. Sytuacje komunikacyjne są umiejscowione w kontekście dostosowanym
do zainteresowań i potrzeb dzieci oraz są przystosowane do ich możliwości
intelektualnych i emocjonalnych. Ważne jest również, aby zachowana została
autentyczność i naturalność używanego języka. Punktem wyjścia opracowywanych
programów nauczania są funkcje i sytuacje komunikacyjne, a nie struktury
językowe. Nauczyciel zachęca uczniów do podejmowania prób twórczej językowej
zabawy. Pojęcie błędu językowego jest znacznie zmodyfikowane - błąd traktowany
jest jako nieodłączny element uczenia się, cecha charakterystyczna interjęzyka
tworzonego przez dziecko. W taki sposób respektujemy prawo dziecka do błędu.
Metoda audiolingwalna
W
przeciwieństwie do metody komunikacyjnej metoda
audiolingwalna (audiolingual
method) główny
nacisk kładzie na poprawne powtarzanie słów i fraz językowych za wzorem
(nagraniem lub nauczycielem) chórem i/lub indywidualnie. Korekta błędów
następuje natychmiast po zakończeniu ćwiczenia. Wydawałoby się, że powinna to
być efektywna metoda, ponieważ nie wymaga umiejętności czytania lub
zapisywania. Podkreśla się również łatwość, z jaką dzieci imitują model oraz
podobieństwo do metody naturalnej przyswajania języka ojczystego. Niestety mali
uczniowie szybko są znużeni, jeśli powtarzanie jest zbyt długie i monotonne.
Dodatkowym problemem jest nierozumienie przez dzieci celu wielokrotnego
powtarzania. Techniki używane w ramach metody audiolingwalnej powinny być
znacznie urozmaicone i zaskakiwać dzieci, np. nauczyciel, powtarzając, może
zmieniać barwę, modulację lub natężenie głosu.
Metoda audiowizualna
Metoda
audiowizualna (audiovisual
method) wykorzystuje
dźwięk (nagranie) w połączeniu z ilustracją. Jest bardziej atrakcyjna dla
dzieci dzięki wykorzystaniu różnych bodźców. Podobnie jak w wypadku metody
audiolingwalnej jej przydatność w nauczaniu dzieci zależy od atrakcyjności
stosowanych technik i materiałów. Metoda ta daje możliwość użycia dźwięku i
obrazu jednocześnie lub osobno w zależności od planowanego przez nauczyciela
celu zadania. Łączenie obrazków i kart słownych na tablicy może być
przeprowadzone jako zadanie dla poszczególnych uczniów lub gra drużynowa.
Wybrane obrazki mogą stanowić podstawę do układania zdań i opowiadań. Im
większa różnorodność, tym silniejsza motywacja uczniów.
Procedury
typowe dla wychowania przedszkolnego
Bez
względu na podejście metodyczne i wybór konkretnej metody nauczania istotne
jest zastosowanie takich sposobów pracy z dziećmi wykorzystywanych w nauczaniu
przedszkolnym, jakie pomagają im zrozumieć, przyswoić i zapamiętać nowe słowa i
zwroty. W doborze aktywności służących nauce języka kierujemy się zasadami
programowania neurolingwistycznego (neuro-linguistic
programming, NLP), dzięki
którym można stworzyć dzieciom warunki nauki najbardziej odpowiadające ich
preferencjom oraz kształtujące ich własny sposób kontaktu z językiem angielskim.
Podczas nauki języka w tej grupie wiekowej szczególnie istotne jest
zaangażowanie wszystkich zmysłów dziecka, jego odczuć, respektowanie jego
potrzeby ruchu i sprawdzenia swoich umiejętności.
Nauka poprzez zabawę
Gry
i zabawy (games)
stanowią
podstawową formę nauki. Dzieci przyswajają nowa wiedzę poprzez zabawę, która
jest dla nich najbardziej naturalnym rodzajem aktywności. Gry i zabawy językowe
stymulują i motywują małych uczniów, przywołują pozytywne skojarzenia i
pomagają kreować atmosferę sprzyjającą uczeniu się. Ponadto formy zabawowe
aktywizują dziecko w sposób całościowy. Nauka wymaga zaangażowania ruchowego
oraz udziału wielu zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku, węchu, a nawet smaku, czyli
spełniony jest postulat nauczania
wielozmysłowego (multisensory
teaching). Zanim
jednak nauczyciel wybierze zabawę lub grę, musi krytycznie ocenić jej
przydatność i związane z nią korzyści językowe, poznawcze oraz społeczne, np.
czy dzieci faktycznie będą używać języka angielskiego, czy potrafią zrozumieć
dokładnie zasady gry, czy formy interakcji sprzyjają rozwijaniu umiejętności
pracy w zespole.
Wykorzystanie piosenek i
rymowanek
Wprowadzając
piosenki i
rymowanki (songs,
chants and rhymes), wykorzystuje
się naturalne predyspozycje dzieci do przyswajania języka, czyli umiejętność
imitacji, dobrą pamięć krótkotrwałą oraz działanie przez analogię. Piosenki i
rymowanki zwykle zawierają powtarzający się element, np. refren. Zapamiętywaniu
sprzyja melodia, rytm, rym oraz często towarzyszący piosence ruch. Zachęcamy
dzieci nie tylko do powtarzania, ale również do tworzenia nowych piosenek i
rymowanek. Ponadto śpiewanie tradycyjnych anglojęzycznych piosenek lub/i
wyklaskiwanie ich rytmu umożliwia dzieciom kształcenie wrażliwości muzycznej
oraz rozwijanie kompetencji interkulturowej.
Wykorzystanie tekstów
narracyjnych
W
nauczaniu dzieci od dawna stosuje się metody związane z narracją (storytelling). Walory dydaktyczne narracji
obejmują elementy typowo językowe, np. regularnie i rytmicznie powtarzające
się
słowa, zwroty lub struktury oraz ich sugestywną kontekstualizację i
wizualizację. Przewidywalność powtórzeń wpływa na poczucie bezpieczeństwa
uczniów. Pozytywne skojarzenia związane z opowiadaniem i czytaniem historyjek
wprowadzają specyficzną, przyjemną atmosferę nauki. Bardzo istotne są kryteria
doboru opowiadań, które powinny „dorastać" razem z dziećmi i wnosić
moralizujące wartości typowe dla bajek i niesamowite wytwory wyobraźni typowe
dla świata fantazji.
Wykorzystanie dramy
Innym
popularnym sposobem pracy w przedszkolu jest drama (drama techniques), czyli improwizacje, odgrywanie w
różnych sytuacjach ról, scenek oraz przedstawień. Korzyści dotyczą nie tylko
sfery językowej, utrwalania nowego słownictwa i struktur językowych w nowym
kontekście oraz kształtowania kompetencji komunikacyjnej, ale również sfery
emocjonalnej i społecznej ucznia. Techniki dramowe umożliwiają pracę nad
wyraźną artykulacją dźwięków oraz ekspresją werbalną i niewerbalną. Ponadto
rozwijają wyobraźnię artystyczną dziecka oraz uwrażliwiają je na tekst literacki,
odpowiednią scenografię i oprawę muzyczną przedstawień. Drama sprzyja pracy nad
pokonaniem barier emocjonalnych, np. nieśmiałości, niskiej samooceny oraz
promuje między dziećmi współpracę, a nie współzawodnictwo..
Zajęcia plastyczne
Zajęcia
plastyczne (arts
and craft activities) zarówno
wspomagają nauczanie języka angielskiego, rozwijają umiejętności społeczne
dzieci, jak i kształtują ich wrażliwość estetyczną. Ponadto umożliwiają
rozwinięcie umiejętności psychomotorycznych.
Wycinanie,
rysowanie, kolorowanie, wyklejanie, lepienie, modelowanie pozwalają utrwalać
poznane słowa i struktury językowe. Kolejnym etapem jest umożliwienie dzieciom
wyrażenia w artystyczny sposób informacji o sobie. Ważnym elementem jest
możliwość ekspozycji prac dzieci w formie plakatu. Twórcze prace plastyczne
stymulują dzieci do ich omawiania i mówienia o sobie samych. Dzieci mogą
wykonywać zadania plastyczne indywidualnie lub w zespołach, a nauczyciel,
monitorując ich pracę, ma możliwość nawiązania kontaktu z poszczególnymi
uczniami, udziela wyjaśnień i zachęca do używania języka angielskiego. Jest to
jeden ze sposobów realizowania zasady nauki poprzez celowe, sensowne działanie.
Projekty językowe w nauczaniu
języka angielskiego
Projekt
- według Helm i Katz (2003) - to pogłębione działanie badawcze inicjowane przez
dzieci lub nauczyciela, a jego celem jest szukanie odpowiedzi na pytania
uczniów. Chociaż nadrzędnym celem projektów
językowych (project
work) jest
utrwalanie i zastosowanie wcześniej poznanych słów i struktur, nie można
pominąć korzyści poznawczych i społeczno-emocjonalnych wynikających z
zastosowania pracy projektowej.
Projekty dają możliwość integrowania programu
nauczania języka angielskiego z programem realizowanym w ramach wychowania
przedszkolnego. Stwarzają też doskonałą okazję do kształtowania umiejętności
współdziałania. Niewątpliwie warto zaprezentować efekty pracy projektowej innym
grupom oraz rodzicom.
Subskrybuj:
Posty (Atom)