sobota, 19 kwietnia 2014

OPIS OSIĄGNIĘĆ UCZNIA



Świadomość celów, do jakich nauczyciel dąży wspólnie z uczniami, jest jednym z najważniejszych elementów planowania procesu dydaktycznego oraz rozkładu materiału na nowy rok szkolny.

Kompetencja komunikacyjna
Poniżej prezentowany opis założonych osiągnięć ucznia został opracowany według sugestii podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz „Europejskiego systemu spisu kształcenia językowego" powszechnie już stosowanego w Europie. Znajomość tych dokumentów jest bardzo ważna, aby zapewnić spójność celów oraz umożliwić uczniom płynne przejście z jednego etapu nauki na drugi (tj. nauki w szkole podstawowej).
Zgodnie z nowym podejściem do nauczania języka angielskiego opis osiągnięć dotyczy tak postępów ucznia w zakresie zdobywanej wiedzy (patrz sekcja 7.1.1.), jak i rozwijanych umiejętności jej zastosowania (patrz sekcja 7.1.2.). Dodatkowo podajemy również zakres osiągnięć w ramach umiejętności uczenia się (patrz sekcja 7.2.).
Wiedza
Na etapie przedszkolnym należy wspomagać rozwój dzieci w wielu obszarach, dlatego wprowadzane jest holistyczne ujęcie świata dziecka w nauczaniu języka angielskiego. Zakres niezbędnej wiedzy obejmuje nazywanie i rozumienie pojedynczych słów i wyrażeń dotyczących własnej osoby dziecka, jego najbliższego otoczenia oraz życia codziennego.
Uczeń:
    potrafi ułożyć podstawowe słowa w grupy semantyczne;
    potrafi odgadnąć zbiór leksykalny na podstawie podanych przykładów;
    potrafi znaleźć wyraz niepasujący do zbioru (odd-one out);
    potrafi zestawić podstawowe przymiotniki w pary o przeciwstawnym znaczeniu;
    rozumie znaczenie podstawowych struktur gramatycznych, np. I am, I've got.
Sama znajomość znaczenia poszczególnych słów i struktur nie jest równoznaczna z umiejętnością ich użycia, chociaż stanowi niezbędna bazę i punkt wyjścia do dalszej nauki.
Umiejętności
Zarówno rodzice, jak i nauczyciele chcieliby, by poprzeczka w zakresie zakładanych osiągnięć była zawieszona wysoko. Naszym programem chcemy objąć wszystkie dzieci, bez względu na ich uzdolnienia czy ewentualne trudności, stąd realistyczne założenia i określenia „bardzo prosty język" i „podstawowe struktury" a to przede wszystkim dlatego, aby każde dziecko miało szansę odnieść sukces, zgodnie z zasadą, że sukces przynosi następny sukces (Success breeds success).
Poniżej podajemy listę osiągnięć uczniów niezbędnych do kształtowania kompetencji komunikacyjnej w zakresie nauki języka angielskiego w przedszkolu. Umiejętności te dotyczą całego etapu przedszkolnego, a przedstawiona kolejność odpowiada gradacji trudności zadań i odzwierciedla najczęściej realizowany układ zadań w podręczniku. Należy pamiętać, że na etapie przedszkolnym dzieci nabywają głównie umiejętności rozumienia ze słuchu oraz bardzo podstawowego porozumiewania się, z wyłączeniem umiejętności czytania i pisania. Naturalne jest, że osiągnięcia poszczególnych dzieci są zróżnicowane. Na różnice ma wpływ osobowość dziecka, jego preferencje w uczeniu się oraz czas i liczba zadań ćwiczących poszczególne kompetencje cząstkowe. śledzenie postępów uczniów i osiąganych przez nich celów ma zasadnicze znaczenie dla efektywnego nauczania języka angielskiego.
Podane poniżej wskaźniki stosowane są w „Europejskim portfolio językowym dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat".

Słuchanie
Uczeń:
    potrafi zrozumieć bardzo podstawowe słowa i wyrażenia dotyczące własnej osoby, najbliższego otoczenia i świata fantazji, rozumie polecenia w języku angielskim dotyczące zachowania w sali;
    rozumie ogólny sens scenek, bajek i innych tekstów prezentowanych przez nauczyciela lub odtwarzanych jako nagrania.
Rozmowa
Uczeń:
    potrafi reagować werbalnie na polecenia/ pytania dotyczące klasowych rytuałów, np. Hi! How are you? I'm fine. Thanks.;
    potrafi odpowiadać na proste pytania pojedynczymi słowami lub stałymi zwrotami;
    używa stałych zwrotów i pytań według podanego wzoru do przeprowadzania zadań komunikacyjnych w sali.
Wypowiedź
Uczeń:
    potrafi nazwać i krótko opisać postaci, zwierzęta z najbliższego otoczenia i ze świata fantazji;
    potrafi, używając bardzo prostych wyrażeń i zdań, opowiedzieć o sobie i swoim najbliższym otoczeniu.

Umiejętność uczenia się
Nowoczesne podejście do nauczania języka angielskiego zakłada kształcenie nawyków i strategii uczenia się już od początkowych etapów nauki języka. Zadaniem nauczyciela jest angażowanie uczniów w różne zadania, które kształtują strategie uczenia się, monitorowanie postępów dziecka oraz przede wszystkim wspomaganie ucznia i udzielanie pozytywnej informacji zwrotnej. Nie do przecenienia w procesie uczenia się dzieci przedszkolnych jest rola rodziców (patrz sekcja 7.2.2.).
Praca ucznia
Małe dzieci entuzjastycznie przyjmują nowe wyzwania, szczególnie jeżeli są one przedstawione w formie dla nich przyjemnej, takiej jak wspólne gry, zabawy i śpiewanie piosenek. Rolą nauczyciela jest przygotowanie uczniów do samodzielnej pracy w trakcie lekcji oraz wykonywania zadania domowego. Wprowadzeniem dzieci do przygotowywania się do lekcji może być prośba o przyniesienie na lekcję „czegoś małego i czerwonego" (np. wyciętego z czasopisma obrazka lub małej zabawki). Choć oczywiście prośbę tę warto też przekazać rodzicom.
Stopniowo dzieci nabywają umiejętności potrzebnych przy wspólnej i samodzielnej nauce języka. Podana poniżej lista obejmuje możliwe osiągnięcia małych uczniów w tej dziedzinie:
Uczeń:
    rozumie cel zadań i potrzebę uczenia się języka angielskiego;
    potrafi skupić uwagę na wykonywanych zadaniach;
    jest wrażliwy na brzmienie języka angielskiego;
    potrafi domyślać się znaczenia słów z kontekstu/gestu (intelligent guessing);
    jest samodzielny - sam podejmuje próby rozwiązywania zadań;
    chętnie wykonuje zadania, nawet te dodatkowe;
    potrafi poradzić sobie z niepowodzeniem, np. chętnie poprawia źle wykonane zadanie.
Rola rodziców
Rodzice powinni być informowani o zagadnieniach i zwrotach, jakie dzieci mają poznać w danym przedziale czasowym (tydzień, miesiąc, semestr) lub tematycznym. Informacja może być udzielona w formie ustnej w trakcie początkowego spotkania lub w formie pisemnej na tablicy ogłoszeń dotyczącej konkretnej grupy dzieci. Nauczyciel może wybrać też bardziej bezpośrednią drogę komunikacji z rodzicami poprzez regularnie przygotowywane pisemne podsumowanie osiągnięć dzieci, wraz z planami dalszej pracy.
Podstawowym elementem przygotowania do sprawdzania postępów dzieci, a następnie przekazywania tych informacji ich rodzicom jest zaangażowanie rodziców w proces uczenia się dzieci. Wykorzystać w tym celu można zeszyt ćwiczeń, w którym dzieci mogą odrabiać zadanie domowe, jednocześnie powtarzając materiał i sprawdzając, ile pamiętają z lekcji. Płyty CD lub CD-ROM towarzyszące podręcznikom są również dobrym pretekstem do rodzinnego powtarzania materiału, kiedy dziecko może odegrać scenkę związaną z piosenką, śpiewając razem z płytą.





Źródło: pearson.pl

Spring inspirations :)











See you next time!
M.












czwartek, 17 kwietnia 2014

Metody nauczania dzieci w wieku przedszkolnym

 Metoda Reagowania Całym Ciałem (TPR)
Metoda Reagowania Całym Ciałem (TPR - Total Physical Response), szczególnie ważna przy nauczaniu małych dzieci, opiera się na rozumieniu i wykonywaniu instrukcji nauczyciela. Uczniowie nie muszą utrzymać werbalnego kontaktu z nauczycielem, a sprawdzianem zrozumienia poleceń nauczyciela jest wykonanie czynności. Jest to skuteczna metoda nauczania dzieci, dzięki zaangażowaniu ich w zajęcia ruchowe, motywowaniu do uważnego słuchania oraz respektowaniu ich prawa do okresu ciszy. Kolejnym oczekiwanym etapem jest gotowość dzieci do wydawania poleceń swoim kolegom i koleżankom.





 Metoda komunikacyjna
W podejściu komunikacyjnym w nauczaniu podkreśla się priorytetową rolę umiejętności porozumiewania się, a więc umiejętności używania języka w kontekście społecznym. Celem nauczania i uczenia się języka angielskiego nie jest tylko poznanie struktur językowych oraz słów, ale wymiana informacji między ludźmi. Metoda komunikacyjna (communicative method) wykorzystywana w nauczaniu przedszkolnym opiera się na stworzeniu luki informacyjnej (information gap) i zasadzie celowego działania. Aby zaspokoić swoją ciekawość i zdobyć potrzebną informację, uczniowie przekazują sobie nawzajem brakujące elementy całości. Komunikacja jest ważniejsza niż poprawność wypowiedzi. Sytuacje komunikacyjne są umiejscowione w kontekście dostosowanym do zainteresowań i potrzeb dzieci oraz są przystosowane do ich możliwości intelektualnych i emocjonalnych. Ważne jest również, aby zachowana została autentyczność i naturalność używanego języka. Punktem wyjścia opracowywanych programów nauczania są funkcje i sytuacje komunikacyjne, a nie struktury językowe. Nauczyciel zachęca uczniów do podejmowania prób twórczej językowej zabawy. Pojęcie błędu językowego jest znacznie zmodyfikowane - błąd traktowany jest jako nieodłączny element uczenia się, cecha charakterystyczna interjęzyka tworzonego przez dziecko. W taki sposób respektujemy prawo dziecka do błędu.
Metoda audiolingwalna
W przeciwieństwie do metody komunikacyjnej metoda audiolingwalna (audiolingual method) główny nacisk kładzie na poprawne powtarzanie słów i fraz językowych za wzorem (nagraniem lub nauczycielem) chórem i/lub indywidualnie. Korekta błędów następuje natychmiast po zakończeniu ćwiczenia. Wydawałoby się, że powinna to być efektywna metoda, ponieważ nie wymaga umiejętności czytania lub zapisywania. Podkreśla się również łatwość, z jaką dzieci imitują model oraz podobieństwo do metody naturalnej przyswajania języka ojczystego. Niestety mali uczniowie szybko są znużeni, jeśli powtarzanie jest zbyt długie i monotonne. Dodatkowym problemem jest nierozumienie przez dzieci celu wielokrotnego powtarzania. Techniki używane w ramach metody audiolingwalnej powinny być znacznie urozmaicone i zaskakiwać dzieci, np. nauczyciel, powtarzając, może zmieniać barwę, modulację lub natężenie głosu.
Metoda audiowizualna
Metoda audiowizualna (audiovisual method) wykorzystuje dźwięk (nagranie) w połączeniu z ilustracją. Jest bardziej atrakcyjna dla dzieci dzięki wykorzystaniu różnych bodźców. Podobnie jak w wypadku metody audiolingwalnej jej przydatność w nauczaniu dzieci zależy od atrakcyjności stosowanych technik i materiałów. Metoda ta daje możliwość użycia dźwięku i obrazu jednocześnie lub osobno w zależności od planowanego przez nauczyciela celu zadania. Łączenie obrazków i kart słownych na tablicy może być przeprowadzone jako zadanie dla poszczególnych uczniów lub gra drużynowa. Wybrane obrazki mogą stanowić podstawę do układania zdań i opowiadań. Im większa różnorodność, tym silniejsza motywacja uczniów.

Procedury typowe dla wychowania przedszkolnego
Bez względu na podejście metodyczne i wybór konkretnej metody nauczania istotne jest zastosowanie takich sposobów pracy z dziećmi wykorzystywanych w nauczaniu przedszkolnym, jakie pomagają im zrozumieć, przyswoić i zapamiętać nowe słowa i zwroty. W doborze aktywności służących nauce języka kierujemy się zasadami programowania neurolingwistycznego (neuro-linguistic programming, NLP), dzięki którym można stworzyć dzieciom warunki nauki najbardziej odpowiadające ich preferencjom oraz kształtujące ich własny sposób kontaktu z językiem angielskim. Podczas nauki języka w tej grupie wiekowej szczególnie istotne jest zaangażowanie wszystkich zmysłów dziecka, jego odczuć, respektowanie jego potrzeby ruchu i sprawdzenia swoich umiejętności.
 Nauka poprzez zabawę
Gry i zabawy (games) stanowią podstawową formę nauki. Dzieci przyswajają nowa wiedzę poprzez zabawę, która jest dla nich najbardziej naturalnym rodzajem aktywności. Gry i zabawy językowe stymulują i motywują małych uczniów, przywołują pozytywne skojarzenia i pomagają kreować atmosferę sprzyjającą uczeniu się. Ponadto formy zabawowe aktywizują dziecko w sposób całościowy. Nauka wymaga zaangażowania ruchowego oraz udziału wielu zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku, węchu, a nawet smaku, czyli spełniony jest postulat nauczania wielozmysłowego (multisensory teaching). Zanim jednak nauczyciel wybierze zabawę lub grę, musi krytycznie ocenić jej przydatność i związane z nią korzyści językowe, poznawcze oraz społeczne, np. czy dzieci faktycznie będą używać języka angielskiego, czy potrafią zrozumieć dokładnie zasady gry, czy formy interakcji sprzyjają rozwijaniu umiejętności pracy w zespole.

Wykorzystanie piosenek i rymowanek
Wprowadzając piosenki i rymowanki (songs, chants and rhymes), wykorzystuje się naturalne predyspozycje dzieci do przyswajania języka, czyli umiejętność imitacji, dobrą pamięć krótkotrwałą oraz działanie przez analogię. Piosenki i rymowanki zwykle zawierają powtarzający się element, np. refren. Zapamiętywaniu sprzyja melodia, rytm, rym oraz często towarzyszący piosence ruch. Zachęcamy dzieci nie tylko do powtarzania, ale również do tworzenia nowych piosenek i rymowanek. Ponadto śpiewanie tradycyjnych anglojęzycznych piosenek lub/i wyklaskiwanie ich rytmu umożliwia dzieciom kształcenie wrażliwości muzycznej oraz rozwijanie kompetencji interkulturowej.
Wykorzystanie tekstów narracyjnych
W nauczaniu dzieci od dawna stosuje się metody związane z narracją (storytelling). Walory dydaktyczne narracji obejmują elementy typowo językowe, np. regularnie i rytmicznie powtarzające
się słowa, zwroty lub struktury oraz ich sugestywną kontekstualizację i wizualizację. Przewidywalność powtórzeń wpływa na poczucie bezpieczeństwa uczniów. Pozytywne skojarzenia związane z opowiadaniem i czytaniem historyjek wprowadzają specyficzną, przyjemną atmosferę nauki. Bardzo istotne są kryteria doboru opowiadań, które powinny „dorastać" razem z dziećmi i wnosić moralizujące wartości typowe dla bajek i niesamowite wytwory wyobraźni typowe dla świata fantazji.
 Wykorzystanie dramy
Innym popularnym sposobem pracy w przedszkolu jest drama (drama techniques), czyli improwizacje, odgrywanie w różnych sytuacjach ról, scenek oraz przedstawień. Korzyści dotyczą nie tylko sfery językowej, utrwalania nowego słownictwa i struktur językowych w nowym kontekście oraz kształtowania kompetencji komunikacyjnej, ale również sfery emocjonalnej i społecznej ucznia. Techniki dramowe umożliwiają pracę nad wyraźną artykulacją dźwięków oraz ekspresją werbalną i niewerbalną. Ponadto rozwijają wyobraźnię artystyczną dziecka oraz uwrażliwiają je na tekst literacki, odpowiednią scenografię i oprawę muzyczną przedstawień. Drama sprzyja pracy nad pokonaniem barier emocjonalnych, np. nieśmiałości, niskiej samooceny oraz promuje między dziećmi współpracę, a nie współzawodnictwo.. 

Zajęcia plastyczne
Zajęcia plastyczne (arts and craft activities) zarówno wspomagają nauczanie języka angielskiego, rozwijają umiejętności społeczne dzieci, jak i kształtują ich wrażliwość estetyczną. Ponadto umożliwiają rozwinięcie umiejętności psychomotorycznych.
Wycinanie, rysowanie, kolorowanie, wyklejanie, lepienie, modelowanie pozwalają utrwalać poznane słowa i struktury językowe. Kolejnym etapem jest umożliwienie dzieciom wyrażenia w artystyczny sposób informacji o sobie. Ważnym elementem jest możliwość ekspozycji prac dzieci w formie plakatu. Twórcze prace plastyczne stymulują dzieci do ich omawiania i mówienia o sobie samych. Dzieci mogą wykonywać zadania plastyczne indywidualnie lub w zespołach, a nauczyciel, monitorując ich pracę, ma możliwość nawiązania kontaktu z poszczególnymi uczniami, udziela wyjaśnień i zachęca do używania języka angielskiego. Jest to jeden ze sposobów realizowania zasady nauki poprzez celowe, sensowne działanie.

Projekty językowe w nauczaniu języka angielskiego
Projekt - według Helm i Katz (2003) - to pogłębione działanie badawcze inicjowane przez dzieci lub nauczyciela, a jego celem jest szukanie odpowiedzi na pytania uczniów. Chociaż nadrzędnym celem projektów językowych (project work) jest utrwalanie i zastosowanie wcześniej poznanych słów i struktur, nie można pominąć korzyści poznawczych i społeczno-emocjonalnych wynikających z zastosowania pracy projektowej.
Projekty dają możliwość integrowania programu nauczania języka angielskiego z programem realizowanym w ramach wychowania przedszkolnego. Stwarzają też doskonałą okazję do kształtowania umiejętności współdziałania. Niewątpliwie warto zaprezentować efekty pracy projektowej innym grupom oraz rodzicom.